کوتوله پروری دردی از شهر ازنا دوا نمی کند

در تشریح دو اصطلاح سهم خواهی و مطالبه گری در میان کنشگران  سیاسی و اجتماعی، مادام که یک عنصر سیاسی در ازای فعالیت انتخاباتی خود هرگونه پست ، امتیاز و تسهیلاتی را طلب می نماید او یک سهم خواه است، در مقابل اما آنهایی که از منافع شخصی خود چشم‌ پوشی نموده و به دنبال تحقق مطالبات عمومی هستند، مطالبه گرند و تنها این گذشت زمان است که ثابت می کند چه کسی سهم خواه است و چه کسی مطالبه گر….!!!
با این مقدمه اولین مطالبه ما از این دولت استاندار بومی بوده و به همین ترتیب در سطح شهرستان ها نیز بومی گرایی و تقویت سرمایه نیروی انسانی را به عنوان مطالبه عمومی یک اصل زیرساختی دانسته ایم اما متاسفانه در مرکز استان شاهد سیاست یک بام و دوهوا هستیم آنجا که بومی گرایی منافع خود آقایان را به دنبال داشت موضع آنها سکوت توام با رضا بود، نوبت به شهرستان ها که رسید آسمان تپید و اکنون این نقد را هم بر نماینده دولت وارد می دانیم هم بر نماینده مجلس…!!!
سخن در این باب فراوان است اما دراین مقال قصد نداریم به نبش قبر گذشته بپردازیم ولی این دلیل نمی شود که افرادی گمان کنند بی مهری ها و بدعهدی ها ما را از مطالبه گری خسته خواهد کرد.
لذا در ادامه راه و سایر مناصب نیز استفاده از ظرفیت نیروهای بومی به عنوان‌ یک اصل در مدیریت نیروی انسانی  در صدر مطالبات شهر ازنا قرار داشته و هرگونه ناشایسته سالاری، کوتوله پروری، رزومه سازی و… مخالفت با خواست افکار عمومی دراین شهر خواهد بود.
روی دیگر این سخن هم با آقای استاندار است، از آنجا که اخلاق سیاسی نیز بخشی ازسیاست محسوب می شود هرگاه مجموعه ای موقعیتی را برای کسی فراهم کرد وقتی مرکب مرادش از پل گذشت نه منطقی است و نه اخلاقی که متحدین خود را به منتقدین و منتقدین خود را به مخالفین تبدیل نماید؛ چرا که فرمود: تلک الایام نداولها بین الناس…

محسن دهقان نژاد