آخر پاییز کدام را بشماریم جوجه را یا بودجه را

تصاویر دردناکی که در روزهای اخیر از معدوم سازی جوجه های یک ‌روزه منتشر شد، در نگاه ‌نخست واکنش زیست محیطی افکار عمومی خصوصا تشکل های حامی حیوانات را برانگیخت، ‌زیرا بدون تردید کشتن این ماکیان بی دفاع آن هم به این شکل دردناک، دل هر وجدان بیداری را به درد می آورد‌.
در نگاهی عمیق تر اما به نظر می رسد این اقدام ‌سازمان‌دهی شده فراتر از حیوان آزاری اهداف دیگری در پشت پرده داشته باشد.
در واقع این جوجه ها همان محصولات پروتئینی هستند که به طور طبیعی چند ماه دیگر در سبد غذایی مردم قرار می گرفتند،لذا جدای از آسیبی که دیدن این‌صحنه ها در این شرایط قرنطینه ای به روح و روان جامعه وارد نمود، به خطر انداختن امنیت غذایی شهروندان برای سود بیشتر روی دیگر این سکه است…!!!
از دیدگاه کارشناسان اقتصادی راه ایجاد تعادل در عرضه و تقاضا مدیریت تولید یک محصول است نه زنده به گور کردن آن، حالا بر فرض که ‌در این‌مرحله غفلت شده و از تولید تخم نطفه دار تا تبدیل شدن آن به جوجه (که یک بازه زمانی ۲۱ روزه است) کسی متوجه کمبود خوراک و نهاده ها نشده باشد، اکنون که این حیوانات بی دفاع سر از تخم بیرون آورده اند،اگر مشکل هزینه تولید بود ما در این کشور یک جمعیت روستایی قابل توجه داریم ‌که در فصل بهار بدون نیاز به کمترین خوراک و نهاده ای‌ می‌توانستند آنها را در دامان طبیعت پرورش بدهند منتهی مشکل این است که در آن صورت روستاها خودکفا شده و تا مدتی دیگر مصرف کننده بازار و تامین کننده سود دلالان و احیانا بودجه واردات توسط برخی نورچشمی ها نبودند…!!!
اینجا است که ناخواسته انسان یاد آن‌حرف های اول انقلاب می افتد که برخی دولت ها گندم را در دریا می ریزند اما به فقرا نمی دهد تا جهان سوم وابسته بماند…!!!
‌در هر حال به زودی مجلس توپ را در زمین دولت، دولت در زمین ‌مجمع و مجمع هم احتمالا FATF را بهانه کرده و همه چیز به استکبار جهانی ختم می شود، اما در کنار برائت از مستکبرین عالم به راستی ما را چه شده است که این همه از اصول اخلاقی انحراف معیار پیدا کرده ایم…!!!؟

محسن‌دهقان‌نژاد